Ρύπανση πόσιμου νερού

Ρύπανση πόσιμου νερού
Το πόσιμο νερό είναι και θα έπρεπε να είναι το καλύτερα ελεγχόμενο μέσο διατροφής. Η
νομοθεσία προσδιορίζει τις συγκεντρώσεις διαφόρων ουσιών, που επιτρέπεται να υπάρ-
χουν μέσα στο πόσιμο νερό, ώστε να ανταποκρίνεται στις υψηλές ποιοτικές προδιαγρα-
φές, που απαιτούνται σε σχέση με το σημαντικό για τη ζωή μας αγαθό. Η τεχνολογία που
διατίθεται σε αρκετές χώρες είναι σε θέση να ανιχνεύει στο νερό ιχνοστοιχεία, που βρί-
σκονται σε συγκεντρώσεις του δισεκατομμυριοστού του γραμμαρίου ανά λίτρο.
Αν και τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες, περίπου 1200 χημι-
κά είδη, που περιέχουν 230 δραστικές ουσίες κυκλοφορούν στο εμπόριο και χρησιμο-
ποιούνται στις καλλιέργειες ως φυτοφάρμακα, λιπάσματα ή ζιζανιοκτόνα. Πολλά από τα
φυτοφάρμακα είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά στο χρόνο και γι’ αυτό εξαιρετικά επικίνδυνα,
όταν καταλήγουν στο νερό. Το όριο που έχει υιοθετηθεί για
την περιεκτικότητα σε φυτοφάρμακα είναι 0,5 μικρογραμμά-
ρια (εκατομμυριοστό του γραμμαρίου) ανά λίτρο συνολικά,
και ειδικά για ορισμένα οργανο-χημικά (τα ίδια ή τα προϊόντα
αποικοδόμησής τους είναι ιδιαίτερα τοξικά) το όριο είναι το
0,1 μικρογραμμάριο ανά λίτρο.
Η νομοθεσία ορίζει, επίσης ότι το πόσιμο νερό δεν πρέπει να
περιέχει περισσότερα από 50 milligram (χιλιοστά του γραμ-
μαρίου) ανά λίτρο νιτρικών. Οι νιτρικές ενώσεις στα νερά προ-
έρχονται, συνήθως, από τη χρήση λιπασμάτων και την απόρρι-
ψη λυμάτων και ιλύος. Οι νιτρικές ενώσεις είναι ουσίες, που υπάρχουν στη φύση, αλλά
αυτό, που προκαλεί ανησυχία είναι οι ουσίες, στις οποίες μετασχηματίζονται: τα νιτρώδη
και οι νιτροζαμίνες. Η μακροχρόνια κατανάλωση αυτών των ουσιών μέσω της τροφικής
αλυσίδας μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στην ανθρώπινη υγεία.